ਜਾਣੋ ਕੀ ਹੈ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦਾ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਡਾਂਸ ਸੇਗਾ
ਦੀਪਕ ਗਰਗ ,ਬਾਬੂਸ਼ਾਹੀ ਨੈਟਵਰਕ
ਕੋਟਕਪੂਰਾ, 11 ਅਗਸਤ 2022
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਅੰਦਰ ਗਿੱਧਾ, ਕਿੱਕਲੀ, ਭੰਗੜਾ, ਧਮਾਲ, ਤੀਜਨ, ਮਲਵਈ , ਧਨਕੜਾ ਡਾਂਸ, ਧੂਮਲ ਡਾਂਸ, ਜੂਲੀ ਡਾਂਸ, ਜਾਗੋ, ਸੰਮੀ ਡਾਂਸ ਆਦਿ ਨੂੰ ਲੋਕ ਨਾਚਾਂ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ
ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੇਗਾ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦਾ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਡਾਂਸ ਹੈ। ਸੇਗਾ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਫਰੀਕੀ ਸੰਗੀਤ ਹੈ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਯੰਤਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਵਾਣੇ, ਜੋ ਬੱਕਰੀ ਦੀ ਖੱਲ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਗਾ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਤਸੀਹਿਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਕਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਉਭਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਰਦ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਇਕੱਠੇ ਨੱਚਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸ਼ੋਅ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਤੱਟਵਰਤੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਗਾਈਡਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਨੁਸਾਰ ਸੇਗਾ ਟਾਪੂ ਦੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਬਾਗਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਘਰੇਲੂ ਨੌਕਰਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ; ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਮਾਧਿਅਮ ਵਜੋਂ ਘਰ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤੜਪ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ, ਕਠੋਰ ਮਾਹੌਲ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬੀਚ 'ਤੇ ਇੱਕ ਬੋਨਫਾਇਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਨੱਚਣਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਨਸ਼ੀਲਾ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਰਾਬ - ਰਮ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਈਆ ਸੀ। ਸੇਗਾ ਦੇ ਨਾਲ ਆਏ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਯੰਤਰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬਣੇ, ਅਸਲੀ ਸੰਗੀਤ ਯੰਤਰ ਸਨ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੇਨਲੈਂਡ ਅਫਰੀਕਾ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ। ਇਹ ਚਮਚੇ ਦੀ ਖੜਕੀ, ਟੀਨ ਵਿੱਚ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਖੜਕੀ ਜਾਂ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਤਾੜੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕਠਿਨਾਈ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅੱਜ ਅਜਿਹੇ ਗੀਤ ਹਨ ਜੋ ਪਿਆਰ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੇ ਮਛੇਰਿਆਂ ਦੇ ਆਮ ਜੀਵਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੇਗਾ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਜਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕ ਲੁਭਾਉਣੀਆਂ ਹਨ। 1835 ਵਿੱਚ, ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਗੁਲਾਮੀ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ - ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਲਾਮ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦੇ ਇੱਕ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਰਿਵਾਇਰ ਨੋਇਰ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਲੱਖਣ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖ ਕੇ ਅਫਰੀਕਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਬੰਧ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖਿਆ - ਸੇਗਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।
ਸੇਗਾ (ਫਰਾਂਸੀਸੀ: ਸੇਗੇ ) ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਅਤੇ ਰੀਯੂਨੀਅਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਗੀਤਕ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਦੀ ਫਿਊਜ਼ਨ ਸ਼ੈਲੀ ਸੇਜ ਅਤੇ ਭੋਜਪੁਰੀ ਗੀਤ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਰੀਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਸੇਗੇ ਅਤੇ ਮਲੋਆ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀਆਂ, ਮੌਰੀਸ਼ੀਅਨ ਕ੍ਰੀਓਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੌਰੀਸ਼ੀਅਨ ਕ੍ਰੀਓਲ ਜਾਂ ਰੀਯੂਨੀਅਨ ਕ੍ਰੀਓਲ ਵਿੱਚ ਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੇਗਾ ਅਗਾਲੇਗਾ ਅਤੇ ਰੌਡਰਿਗਜ਼ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸੇਸ਼ੇਲਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਨਾਚ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਟਾਪੂਆਂ ਦੀਆਂ ਸੰਬੰਧਿਤ ਕ੍ਰੀਓਲ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਸੇਗਾ ਦੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੰਸਕਰਣ ਨੂੰ ਸਾਂਤੇ ਐਂਜ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਦੇ ਨਾਲ, ਮਾਰੀਸ਼ੀਅਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲਲਾ ਰਵਾਣੇ ਅਤੇ ਤਿਕੋਣ ਵਰਗੇ ਰਵਾਇਤੀ ਸਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਸੇਗਾ ਸੰਗੀਤ ਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੇਗਾ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਕਿਸਮਾਂ (ਰਵਾਇਤੀ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਸੇਗਾ, ਸੇਗਾ ਟੈਂਬੋਰ ਚਾਗੋਸ, ਰੋਡਰਿਗਜ਼ ਟਾਪੂ ਦਾ ਸੇਗਾ ਟੈਂਬਰ) ਨੂੰ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਅਟੈਂਜੀਬਲ ਕਲਚਰਲ ਹੈਰੀਟੇਜ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਰੂਪ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸੁਧਾਰਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਧੀਨ, ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਗ਼ੁਲਾਮ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾਚ ਸੰਗੀਤ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸੋਗ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਭੇਦ-ਭਾਵ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਰਵਾਇਤੀ ਯੰਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:
ਮਾਰਾਵਨੇ (ਰਟਲ)
ਮੁਟੀਆ (ਹੱਥ ਦਾ ਢੋਲ)
ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਚਮੜੀ ਢੋਲ ਰਵਾਣੇ
ਢੋਲ
ਢੋਲਕ
ਤਬਲਾ
ਮੰਦਾਰੋ
ਤਾਲ
ਘੰਟਾ
ਝਾਂਜਰ
ਡਫਲੀ
ਗਿੱਟੇ ਦੀਆਂ ਘੰਟੀਆਂ
ਨਗਦਾ
ਕਾਂਗਾ
ਬੋਂਗੋ
ਸਿਤਾਰ
ਸ਼ਰਨ
ਕਾਉਬੈਲ
ਡੰਕਾ
ਤਿਕੋਣ
ਅਤੇ ਬੋਬਰੇ (ਕਮਾਨ)।
ਟੈਂਟਮ ਵੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਤਾਰ ਵਾਲਾ ਸਾਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਧਨੁਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਲੌਕੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਇੱਕ ਢੋਲ ਵਿੱਚ ਵਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਗਿਟਾਰ ਅਤੇ ਕੀਬੋਰਡ ਵੀ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਬੋਲ
ਸੇਗਾ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਬੋਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਜੱਦੀ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਡਾਂਸ
ਸੇਗਾ ਡਾਂਸ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕੇ ਬਿਨਾਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਬਾਕੀ ਸਰੀਰ ਹਿੱਲਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਗ਼ੁਲਾਮ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਿਲਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਕ ਹੋਰ ਸਿਧਾਂਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸੇਗਾ ਬੀਚ 'ਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਸਕਦੇ ਸਨ. ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਡਾਂਸਰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਛੋਟੇ, ਤਿੱਖੇ ਅੰਤਰਾਲਾਂ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਸੇਗਾ ਸੰਗੀਤ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦੀ ਗੁਲਾਮ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਟੈਬਰੇਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਸੇਸ਼ੇਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਿਆ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 6/8 ਮੀਟਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਸੰਬੰਧਿਤ ਡਾਂਸ ਫਾਰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਟਾਪੂਆਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਸੇਗਾ ਦੀ ਸਹੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਣਜਾਣ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਅਫਰੋ-ਮਾਲਾਗਾਸੀ ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਅਫਰੀਕਨ ਜਾਂ ਮਾਲਾਗਾਸੀ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਯੂਰਪੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਨਾਚ ਸੰਗੀਤ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੋਲਕਾ, ਵਾਲਟਜ਼ ਅਤੇ ਕਵਾਡ੍ਰਿਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਗਟੇਨ ਬੇਨੋਇਟ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸੇਗਾ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਬੋਸਵੇਲ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸੇਗਾ ਅਤੇ ਫਮਾਦੀਹਾਨਾ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਬੰਧ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ "ਮੇਰੀਨਾ" ਮੌਤ ਦੀ ਰਸਮ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਅਰਾਗੋ ਇਸਨੂੰ ਮੋਜ਼ਾਮਬੀਕ ਦੇ (t)ਚੇਗਾ ਨਾਲ ਪਛਾਣਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦੇ ਫੈਂਡੈਂਗੋ ਅਤੇ ਚੀਕਾ (ਨਾਚ) ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਮੋਜ਼ਾਮਬੀਕ ਅਤੇ ਅੰਗੋਲਾ ਦੇ ਅਫਰੀਕੀ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਸੇਗਾ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਜੈਕ ਕੈਂਟਿਨ ਦੁਆਰਾ "ਅਫਰੀਕਨ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਸਥਾਨ
ਸੇਗਾ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਨੀਚ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਸੀ। ਇਸ ਨੂੰ "ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ" ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਨਕਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ "ਲਿੰਗਕਤਾ" ਅਤੇ "ਸ਼ਰਾਬ" ਨਾਲ ਇਸ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਉਤਸੁਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।
1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਵਿੱਚ ਟੀ ਫਰੇਰੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਣ ਤੱਕ, ਸੇਗਾ ਸਿਰਫ ਨਿੱਜੀ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਖੇਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। 30 ਅਕਤੂਬਰ 1964 ਨੂੰ ਮਾਊਂਟਲ ਮੋਰਨੇ ਵਿਖੇ ਸੇਗਾਜ਼ ਨਾਈਟ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਇੱਕ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਡਾ ਮੋੜ ਸੀ। ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਮਾਰੀਸ਼ਸ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਗੀਤ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਜਾਤੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਤਿਬੰਧਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸੇਗਾ ਹੁਣ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਾਰੀਸ਼ਸ, ਰੀਯੂਨੀਅਨ, ਸੇਸ਼ੇਲਸ, ਕੋਮੋਰੋਸ, ਮੇਓਟ ਅਤੇ ਰੋਡਰਿਗਜ਼ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸੇਗਾ ਨੂੰ ਜੈਜ਼, ਜ਼ੌਕ ਵਰਗੀਆਂ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਫਿਊਜ਼ਨ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਰੇਗੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸੇਗਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਫਰੀਕੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਤੱਤ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਸੇਗਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।
ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਸੇਗਾ ਲੋਕ ਨਾਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵੀਣਾ ਵਿੱਚ ਖੇਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਵਾਣੇ, ਨਰਵਾਣੇ ਅਤੇ ਤ੍ਰਿਕੋਣਾ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲੋਕ ਨਾਚ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਮਕਾਲੀ ਸੰਗੀਤ ਇੱਥੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸੇਗਾ ਲੋਕ ਨਾਚ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਾਫ਼ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜਦੋਂ ਇੱਥੇ ਰਵਾਇਤੀ ਸੰਗੀਤ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਵਿੱਚ ਵਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਧੁਨਾਂ ਨੂੰ 'ਸੇਗੇ' ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।